آشنایی من با چادرملو
پاییز سال 1382 بود. من در شرکت ناما به عنوان قائم مقام مدیرعامل مشغول کار بودم. شرکت ناما، یک شرکت سهامی عام زیرمجموعه سرمایه گذاری امید، بود. این شرکت با نام واقعی «گروه کارخانجات تأمین نیازهای افزاری مدارس آسیا»، در زمینه تولید خودکار، تیغ های یکبار مصرف و مسواک فعال بود و تولیدات خودش رو به بازار داخلی و کشورهای همسایه از جمله قرقیزستان، صادر می‌کرد.
کارخانجات شرکت ناما در شهر صنعتی البرز در استان قزوین واقع شده بود. راستش من حدود دوسال (کمتر از دوسال)، در این شرکت فعالیت داشتم. البته تخصص اصلی من حوزه های فنآوری اطلاعات بود ولی به درخواست آقای دکتر شیرالی (مدیرعامل شرکت ناما) که من را از دوران همکاری با سازمان منطقه آزاد چابهار می‌شناخت، دعوت به این کار شدم. (البته برای خود من هم تجربه جدیدی بود و خدا را شاکرم که منشا اثرات خیری در آن شرکت شده بودم.)
آقای نیکجو به عنوان رییس هیات‌مدیره شرکت ناما و نماینده شرکت سرمایه‌گذاری امید، در شرکت ناما بودند. البته شغل اصلی ایشان «معاونت مالی شرکت معدنی و صنعتی چادرملو» بود، شرکتی که «شرکت سرمایه‌گذاری امید»، به عنوان سهامدار اصلی شرکت چادرملو هم بود.
ایشان، انسانی به معنای واقعی شریف، کاربلد و متشخص بودند. یکی از افتخارات دوران کاری من، آشنایی با ایشان بوده است.
تا آن زمان هیچ اطلاعی از وجود شرکتی بنام چادرملو نداشتم. یک روز در ملاقاتی که با جناب نیکجو داشتم، ایشان در خصوص برخی از مشکلات و معضلاتی که در حوزه فنآوری شرکت چادرملو وجود داشت، توضیحاتی را مطرح کردند و از آنجا که به تخصص اصلی من واقف بودند، از من برای حضور در شرکت چادرملو و بررسی این مشکلات دعوت کردند.
ظاهراً، در شرکت چادرملو از سیستم های MISی استفاده می‌شده که مربوط به IBM قدیم بوده و به لحاظ وجود تحریم‌ها، راه‌اندازی این سیستم‌ها با مشکل جدی روبرو بوده است. از طرفی به دلیل هزینه‌های گزافی که تا آن تاریخ برای این سیستم‌ها کرده بودند، عملاً امکان کنار گذاری این سیستم‌های را غیر ممکن کرده بود.
پیشنهاد جناب نیکجو برای من هم بسیار جذاب بود، زیرا به نوعی رجعت مجدد من به حوزه تخصصی خودم بود. با توافقی که بین من و جناب نیکجو انجام گرفت، مقرر شد تا در یک دوره موقت به عنوان مشاور فناوری اطلاعات، در شرکت چادرملو حضور یافته و نسبت به بررسی مشکلات مطرح شده و ارایه راه‌کار‌های لازم اقدام نمایم. این اتقاق از اول دیماه سال 1382 رقم خورد.